Niniejsza publikacja jest pierwszą polską monografią na temat rzymskiego poety Klaudiusza Klaudiana, niezwykle płodnego twórcy aktywnego w latach 395-404. Jego działalność przypadła na okres głębokich przemian w świecie imperium rzymskiego. Problemy z migracjami plemion barbarzyńskich, załamywanie się dotychczasowego porządku społecznego, wygasanie religii pogańskiej, niepewność związana z niestabilnością władzy, potrzeba wytworzenia nowej tożsamości w realiach coraz bardziej wieloetnicznego społeczeństwa – to wszystko czyni jego dorobek pasjonującym obiektem badań, ale i bardzo aktualnej lektury. Klaudian zyskał sławę jako kontynuator wielkich klasyków epiki łacińskiej, ale też jako innowator godnie idący w ślady awangardowych greckich poetów aleksandryjskich i rzymskich neoteryków, odważnie przenoszący na grunt poezji panegiryk, eksperymentujący z gatunkami literackimi, a jednocześnie zaskakujący głębią intertekstualnych nawiązań.

Efektem przesunięcia punktu ciężkości we współczesnych badaniach nad Klaudianem w niniejszej publikacji są odmienne niż w starszych opracowaniach wnioski na temat podejścia poety do rzymskiej przeszłości (zagadnienia wcześniej pomijane bądź marginalizowane), religii (ujmowanego przez autorów z punktu widzenia tradycji literackiej, a nie walki ideologicznej), tematu rzekomo propagandowego przeznaczenia jego twórczości czy wreszcie jej późniejszej recepcji, dotychczas traktowanej w opracowaniach jedynie pobieżnie. Całość stanowi wprowadzenie do pierwszego kompletnego przekładu twórczości Klaudiana na język polski.